Şiir.. Edebiyatın en çok yaraladığımız tarafı.Şiirlerini benimle paylaşan görüşümü merak eden arkadaşlarımın veyahut özgürroman ve onun gibi birçok paylaşım sitelerinde boy gösteren şiirleri görüyorum.Çoğu şiiri okumuyorum.Okuyamıyorum. Gidip falım sakız alıp hem çiğniyorum hem de okuyorum.Daha cazip.
Şiirin içine ettik arkadaşlar, tebrikler. Bizler şiir konusunda sadece ilham periyle cilveleştik. Şiir kimilerine göre sadece duygu işidir. Oysa durum böyleyken bile bir kültür,birikim ve bambaşka bir açı barındırmalıdır. Yoksa ''Seni seviyorum,özledim,neden ayrıldık,gel sevişelim,öpüyorum sen, sendeki ben bendeki sen'' gibi aptal içi boş söylemlerin dışına çıkılamaz. Bizler şiiri duygu patlamasıyla hurraaa diye yazdık. Şiirin içine ettik. Tebrikler bize.
Yer yüzünde söylenmemiş hiçbir şey kalmadı. Her şey söylendi. ''Sen onu nasıl söylüyorsun?'' önemli olan budur. Eğer sıradanlığın dışına çıkamıyorsan bırak o kalemi. Zaten yazacaklarını çoktan yazdılar ve yazıyorlar.
Ben her şiir dünya görüşürü barındırmalı diyorum ve tabi aşk ta.. Aşkı yok sayarsak bu insanı yarım saymaktır.Aşk şiirinlerideki en tehlikeli şey de şiirlerin fazlaca ben merkezli olmasıdır..Eğer böyle şeyler yazıyorsak buna şiir değil başka bir isim bulmak gerekir.. Sadece kendimizi rahatlatmak için kağıda yazdıklarımızdır,ŞİİR DEĞİLDİR!
Özet: Herkes şiir yazamaz.İçinde fırtınalar kopan herkes bir şeyler yazar bu şiir değildir.
Önünüze gelen şair işkembeden şiir
Seni seviyorum vs.vs..
Önüne gelmeyen sade vatandaş
Sevgilimi öldürmeyin bu çorbanın tuzu eksik (!)