Geldi yine Pir'inin Pir'i.
Aldı eline kalemini Şehrin Azizi.
Kâğıda değiyor Aşk kalemi.
Veriyor şair aşıklara Aşk dersi.
Yine şiirimin Aşkı dünyevi.
Verir bana beşerinin Aşkı ahireti.
Bir gözleri var ki Aşkı ahirim.
Elleri çocukluğumun masumluğu evvelim.
Bir hayal kurmaya yoktu takatimiz.
Terk etmedi hiç korku, vaka bizi.
Peşimizde geçmişin koyu kalan izi.
Bizi çekemeyenlerin çoğu çakal dimi.
Güzeldi kar topu savaşı diye tutturma eğilimin.
Biz bir olursak hayaller kurulmaz değil.
İki şubat hayatımın mutluluğa devri.
Hatırla öpüşünle boğduk suskunluğa evi.
Aklıma geldi bak bana ilk mektubun.
İnan senden önce koca bir ketumdum.
Neydi adı mektubun, En Bi Sevdiğime.
Şükür! İnandın sonunda seni sevdiğime.
Yine bir sözüm var annene.
Birine vermeye kalkmasın, sanmasın beni körüm sansa kene.
İhtimali dahi olsa görür kanlar yerde.
Bak senin yolunda söndü adam gene.
Hiç düşünmemiş mi ben severim kızını.
Bilmez belki ama reçetem bir kızıdır.
Aşkı zehirde olsa ben severim kımızı.
Dudaklarında ki ruj güzel de bir kırmızı.