|
Hastanedeyim.Kadın da hastanede...Bu arada Melis'in bana aptal,manyak gibi laflarını hiç unutamadım.O kadar kızgındım ki ''ölsemde kurtulsam'' demeye başlayınca Berk:
'' Tövbe de.Ağzından çıkanı kulağın duymuyor!'' dedi.Mert:
''Bağırmayın kıza.''dedi.Melis bana sürekli:
''Ay iyi misin?'' deyip duruyordu.Yumuşak bir sesle söylemesine rağmen ona kızgınlığımdan olacakki,o yumuşak ses kulaklarımı çınlatıyordu.Oda numaramda 8 yazıyor(uğursuz rakamım),en iyi arkadaşım şu an yanımda kulaklarımı çınlatıyor,gıcık Berk sürekli beni fırçalıyor(sanki annem babam da..) iken nasıl rahat olabilirim.Tabi ki de ölüp kurtulsam daha rahat ederim...Neyse,doktor geldi ve bize şu İYİ haberi verdi:
'' Kadının durumu iyi.'' Haa demek evine postalandı.Ya ben??
Mert sordu:
''Arkadaşın (şuna İlayda desene arkadaş kim ya!) durumu iyi mi??''
Doktor:
''iyi sayılmaz aslında..'' dedi.Ben şok oldum!Ama merak etmeyin.Şu an bu hikayeyi yazabiliyorsam hala yaşıyorum demektir ( xD )
Melis dışında herkes telaşlandı.Melis çok rahattı.O an gözlerime inanamadım.En iyi arkadaşım olan Melis benim için endişelenmiyor,tırnaklarıyla uğraşıyor,ara sıra Mert ve Berk KARDEŞ xD 'lerle konuşuyordu...!Melis iyi misin diye sorsam ayıp olmaz mı? Neyse.. Doktor:
'' Küçük Hanım hastanede kalmalı.Yıldırım çarpıp da ölmemesi bile mucize aslında!''
deyince bağırmak geldi içimden.Düşüncem buydu..Çocukluğumdan beri bir yerde günlerce kalamam.Ben aktif biriyim.
'' BENİ BAĞLASAN DURMAM BU KOKUŞMUŞ NARKOZ KOKULU HASTANEDE!!! '' diye bağıracaktım ki...Vazgeçtim.Bana çocuk diye güler,dalga geçerlerdi..
Melis:
''Öyleyse kadının kurtulması da mucize olabilir mi yani??''
Hah! Bu da ilk defa mantıklı birşey söyledi.Kendi aklınca..
Ben ameliyat masası gibi,beyaz örtülü fakat leş gibi kokuşmuş yatağımdan doğrulup bir çift laf etmek istiyordum.Ama Gıcık Doktor:
''Hop sakın kalkma.Dinlenmen gerek!''
AAAAAAAAAAAA ne Gıcık bir adamsın sen diye bağırmak için nelerimi vermezdim..
***Ertesi gün***
Daha kaç gün kalacağım bu lanet yerde..Arkadaşlarımda yokken.İyisi mi ben buradan kaçayım!!! Ve beni buraya düşüren şu olayın sırrını çözeceğim.Sabah hemşire geldi.Bana kahvaltı getirmişmiş.1 parça salatalığı ağzıma attım uyuz hemşire gidince.Ve ne mi yaptım..Pencereyi bir güzel açtıımm sonrada aşağı atladım.Merak etmeyin,hastane 2 katlı ve ben 1.kattaydım.Ve de 8 numaralı uğursuz odam boş kaldı!Bakalım beni bulabilecekler mi?Atladığım yer bahçeydi.Bahçeden hemen çalılıkların arasından sokağa çıktım.Herkes bana bakıyordu.Cildim yanık yanıktı.Kıpkırmızıydım!! Bari güneş yanığına benzese diyeceğim ama öyle böyle değil ki..Bana ne..Ben utanacağıma kendimden,onlar kendilerinden utansın! Haha! Neyse ki okul buraya yakın..İnşallah Melisler hocaya benim bu hastanede olduğumu söylememişlerdir.Söylerlerse yarın okula geldiğimde hoca:
''Nasıl buraya geldin?''diye sorar.O zaman ayvayı yerim.
***
Okula doğru koşmaya başladım.Yorulmuştum.Gücüm tükendi,bayılacak gibi oldum. Gücüm tükendi derken,koşmaktan değil sanırım.Bir sağlık problemimde yok aslında.O zaman neden?? Belki de yanık cildim bana bir sinyal veriyordur! Hahaha olur mu öyle şey.Acaba hastaneden kaçmasamıydım?Olmaz asla! Şimdi Melisleri bulmalıyım.Okula girdiğimde tüm öğrenciler,bana o insanlar gibi bakıyordu.
''Bakın,Bakın..''dedim içimden.Bahçede Melis ve Mert'i gördüm.Yanlarına koştum.Mert çok şaşırdı:
''Sen nasıl geldin buraya yoksa..''
Melis ciyak ciyak:
''Ay deli kız hastaneden kaçmııışşş!!! '' diye bağırdı.
Ben:
''Evet,kaçtım.Beni bağlasan orda durmam asla! Benim huyumu biliyorsunuz.'' dedikten sonra bayılacak gibi olduğumu,insanların bana baktıklarını ve kısacası başımdan geçen herşeyi anlattım.Hoca'ya da söylememişler.Bu konuda onları tembihledim..Mert:
''Çok tuhaf.Bunları bugün araştıralım.Belki başka insanlarında başına gelmiştir ha? '' dedi.Mert'i dinlemiyordum bile.Melis'e döndüm:
''Melis söyle bana,neden garip davranıyorsun?Sanki senin arkadaşın değilim gibi.''
''Sen garipsin asıl!''
Mert'e döndüm:
''Melis'te bir tuhaflık yok mu?''
Mert:
''Evet var.Bana da öyle geliyor.''
Melis:
''Berk nerde ? '' diye sordu.
Tam da o sırada koşarak geliyordu Berk Kardeş. xD
O da beni görünce aynı soruyu sordu ve tek tek anlattım.
Okul bitti ve hep beraber bağırdık(daha doğrusu ben kısık sesimle bağıramadım.)
''BEKLEYİN SİNSİ YILDIRIMLAR,BİZ GELİYORUZ!!!''
|